قوانین برندسازی در صنعت نساجی

اقتصاد ایران سال‌هاست که در زمینه ایجاد نشان(برند) در صنایع با مشکلاتی مواجه بوده و روند درستی در این زمینه به وجود نیامده است، این درحالی است که نمی‌توان نشان(برند)سازی را تشویق و از سوی دیگر قیمت‌ها را کنترل کرد زیرا این دو، مقوله‌ای است که در تضاد با یکدیگر قرار می‌گیرند.

در تمام اقتصادها، نشان(برند)ها ایجاد می‌شوند تا تولیدکننده از آنها سود کسب کند. درحال‌حاضر سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان مقوله‌ای به نام نشان(برند) را قبول ندارد و در محاسبه قیمت تمام شده تنها مواد اولیه، دستمزد و سربار تولید را محاسبه می‌کند و این سازمان حتی سودی که به بانک پرداخت می‌شود را به‌عنوان هزینه‌های تولید قبول ندارد و معتقد است مصرف‌کننده نباید ضرر بی‌پولی صنعتگر را بدهد. این موضوع، نخستین چالش در زمینه ایجاد نشان(برند) در کشور است. هم‌اکنون نشان (برند)سازی مستلزم هزینه‌هایی است که بخشی از آن مربوط به تبلیغات می‌شود اما اداره مالیات اجازه نمی‌دهد بیش از ۲ درصد از فروش به تبلیغات اختصاص یابد. بنابراین نشان(برند)سازی به باوری نیاز دارد که لازم است در کل مجموعه اقتصادی کشور به وجود آید.
زمانی که از تمامی مرزهای کشور اجناس قاچاق با نشان‌های تقلبی وارد می‌شود چگونه می‌توان در چنین شرایطی رقابت کرد؟ در این شرایط اگر تولیدکننده‌ای توانست نشان(برند)ی برای خود ایجاد کند به سرعت از نام و نشان او کپی‌برداری و جنس تقلبی از آن نشان(برند) وارد بازار می‌شود.
بنابراین زمانی که قوانین درستی برای حمایت از نام تجاری تولیدکنندگان وجود ندارد چگونه تولیدکننده می‌تواند دست به چنین ریسکی بزند تا با صرف هزینه‌های زیاد اقدام به نشان(برند)سازی کند؟ به‌طور مثال در صنعت فرش، نشان(برند) صاحب‌نامی وجود دارد که سابقه و کیفیت بالایی در تولید فرش دارد اما در شهر کاشان ۳۰ شرکت با نام همان شرکت با پسوندهای مختلف درحال فعالیت هستند. بنابراین سوءاستفاده‌هایی که از نام واحد صنعتی می‌شود به دلیل نبود قانون درست حتی اگر شکایتی هم مطرح شود، نتیجه‌ای نخواهد داشت چراکه در قوه قضاییه، قانونی در زمینه حمایت از دارایی‌های معنوی وجود ندارد.
درحال‌حاضر نشان(برند) بخش کوچکی از فعالیت اقتصادی است و نمی‌توانیم زمانی که مشکلات بزرگی گریبان تولید و صنعت را گرفته مشکل نشان(برند)سازی را در کشور حل کنیم. زمانی که در کشور و به‌ویژه در صنعت نساجی نگرانی آب وجود دارد و پیش‌بینی می‌شود در طول دو تا سه سال دیگر جنگ آب داشته باشیم، چگونه می‌توان این مشکلات را حل کرد؟ نمی‌توان نشان(برند) را مسئله بی‌اهمیتی تلقی کرد اما هنوز مشکلات مهمتر و اساسی‌تری وجود دارد که نسبت به حل آنها اقدام نکرده‌ایم. درحال‌حاضر تعریف درستی از اقتصاد کشور وجود ندارد، مشخص نیست اقتصاد کشور سوسیالیستی است یا سرمایه‌داری یا اسلامی. این مسئله حضور ایران را در تجارت جهانی با مشکل مواجه کرده است. سازمان تجارت جهانی ابتدا کشورها را به عنوان عضو ناظر می‌پذیرد و بعد از آنها می‌خواهد که نسبت به ارائه رژیم اقتصادی کشورها اقدام کنند در این شرایط ایران رژیم اقتصادی خود را تدوین کرده اما ۴ سال طول کشید تا آن را به سازمان تجارت جهانی ارسال کند و حتی زمانی که این برنامه‌ها را ارسال کرد ۶ ماه بعد بیش از نیمی از برنامه‌ها تغییر کرد. بنابراین در این شرایط، مهم‌ترین اقدام، ساماندهی اقتصاد و به ثبات رساندن آن است. در چنین شرایطی که مشکلات بزرگتری در صنعت و اقتصاد کشور وجود دارد نمی‌توان موضوعاتی نظیر نشان‌سازی(برندینگ) را به راحتی حل کرد چراکه زیرساخت‌های مورد نیاز آن دچار مشکل است.