اقتصاددانان سنتی انسان را موجودی با عقلانیت نامحدود فرض می‌کردند و رفتارش را به‌عنوان کنشگری در اقتصاد محدود به معادلات ریاضی می‌دانستند. اما انسان‌ها گاه تصمیماتی به دور از عقلانیت می‌گیرند که توجیهشان با معادلاتی که خواستِ بیشترین سود و کمترین ضرر را فرض اولیه خود قرار داده‌اند، ممکن نیست. برای بسیاری از ما پیش آمده است که کالا یا خدمتی را خریداری کرده‌ایم درحالی‌که از غیرعقلانی بودن بهای آن یا حتی بی‌نیازی‌مان به آن آگاه بوده‌ایم. برای مثال در جامعه ما تعارفات، چشم و هم‌چشمی‌ها و… مردم را به اخذ تصمیماتی وا می‌دارند که خود از غیرعاقلانه بودن آنها آگاهند. البته ...

ادامه متن »